Thursday 21 February 2019

உலகத் தாய்மொழி நாள்



காலப்பெருவெளியில்
ஒரு நாள்
காற்று பிறந்தது.
மழை கொடுத்து
காடு வளர்த்து
உயிர் பெருக்கியது.
மூங்கிலில் நுழைந்த காற்று
முதல் இசையானது.
மாந்தர் குரல்வளையில்
மறுபடி நுழைந்து
தமிழானது.
விரிநீர் சூழ் உலகின்
தாய்மொழியானது.

Tuesday 19 February 2019

சிறிதெனினும்...


உங்கள் வண்ணங்களால்
என்னை நிறைக்க முயலாதீர்கள்.
நான் மிகக் கருமையானவன்,
எல்லா வண்ணங்களையும்
விழுங்கிவிடுகிறேன்.

உங்கள் கட்சி வலைவீசி
என்னைப் பிடிக்க முயலாதீர்கள்.
நான் மிகச் சிறியவன்,
வலையின் இடுக்குகளின் வழியே
வெளியேறிவிடுகிறேன்.

உங்கள் கொடிமரங்களுக்கு
என்னைக் கும்பிடுபோட வைக்காதீர்கள்.
நான் சிறு புல்,
என் இதழசையும் காற்றில்
கொடி பறக்கப்போவதில்லை.

உங்கள் பாடல்களை
என்முன்னே இசைக்க முயலாதீர்கள்.
மிகச்சிறிய செவிகள் எனக்கு,
இரைச்சலை ஏழிசையாய்ப் பிரித்தறிய
அவற்றால் இயலாது.

நீங்கள் விரும்பும் மலர்களை
எனக்குச் சூட்ட முயலாதீர்கள்.
கடுகினும் சிறியது என் நாசி,
அதன் ஓட்டைகள் எங்கும்
ஏற்கனவே நிரம்பி வழிகிறது
எம் குருதியின் நாற்றம்.

இறுதியாய் ஒன்று,
உங்கள் முகமூடிகளை
என்முகத்தில் அணிவிக்க முயலாதீர்கள்.
சிறிதெனினும்
என் நகங்கள் வலிமையானவை.

சிராப்பள்ளி ப.மாதேவன்,
19-02-2019

Monday 18 February 2019

மண்புழுவின் கவிதை


மகரந்தங்கள் சேகரிக்க வேண்டும்;
மலையேறிக்கொண்டிருக்கிறேன்.
கால்களின் கீழே
ஆறுகள் மரங்கள் தொடுவானம்.

என் தோளில் எச்சமிட்டுவிட்டு
பெயர் சொல்லாமல் பறந்துவிட்டது
ஒரு பறவை.

ஏய்...

உயிரின் வெப்பம் உணர்கையில்
பெயர்கள் தேவையற்றவை;
பாம்பின் குரல்.

விலகிப்போ, உன்னிடம் நஞ்சு
அதனிடம் எச்சம்; நான்
மகரந்தங்கள் சேகரிக்க வேண்டும்;
மலையேறிக்கொண்டிருக்கிறேன்.

ஈரமண்ணில்,
உண்டு செரித்த வளைகோடுகள்.
பாம்பின் மகரந்தம் நஞ்சு,
பறவையின் நஞ்சு எச்சம்,
பூக்களின் எச்சம் மகரந்தம்,
ஒரு பால் கோடாமை
சான்றோர்க்கு அணி.
மண்புழுவின் கவிதை.

Thursday 7 February 2019

இயற்கை முடிவற்றது... பேரன்பு





  சில திரைப்படங்கள் பற்றி நிறைய பேச வேண்டியிருக்கிறது. அவை சமூகத்தில் பெரிய மாற்றங்களை ஏற்படுத்திவிடும் என்ற உறுதி இல்லாத போதும், அவற்றால் ஏற்படும் தாக்கங்களை மறுப்பதற்கில்லை. குறிஞ்சி நிலத்தில் உணவை சேகரிக்கத் தொடங்கிய காலத்திலிருந்தே மனிதன் பிரச்சனைகளை உருவாக்கிக்கொண்டு அதற்கான தீர்வுகளையும் தேடிக்கொண்டு வாழ ஆரம்பிக்கிறான். இத்தனை ஆண்டுகாலம் அவன் கண்டு வைத்திருக்கும் தற்காலிகத் தீர்வுகளே வாழ்வியலாக இன்று அவன் முன்னே நின்றுகொண்டிருக்கின்றன. இருக்கும் தீர்வுகளை ஏற்றுக்கொள்ளும் பொருட்டோ அல்லது மறுதலிக்கும் பொருட்டோ அல்லது இன்னொரு தற்காலிகத் தீர்வை நோக்கி நகரும் பொருட்டோ; கதை, கவிதை, நாடகம், திரைப்படம் என ஏதோ ஒன்றைப் படைத்துக் கொண்டே இருக்கிறான். அப்படியொரு படம் தான் “பேரன்பு”.


Monday 4 February 2019

பேரன்பு


படம் தொடங்கும் இருளுக்குள், வானமலைத் தொடரின் கொடைமலைக் குறிஞ்சிக் காடு ஒன்றின்  மஞ்சு கவிந்திருக்கும் ஏரி நீர்ப்பரப்பின் மேலே தொடங்கி நம் உள்ளத்தின் அடியாழம் நோக்கிப் பாய்கிறது ஒரு குரல். "ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்கள் நீங்கள்".

உண்மையிலேயே நாம் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்கள்தானா?

இயற்கையை எந்த மறுதலிப்புமின்றி ஏற்றுக்கொள்ளப் பழகிக்கொண்டால் அது உண்மைதான் என்பது படம் முடியும் போது புரிகிறது. ஆனால், நம்மை நோக்கிய கேள்விகள் ஏதுமின்றியே படம் தன்போக்கில் நகர்கிறது. பேரன்பின் முழுமைத்தன்மை அளவுகோலற்றது. "வீட்டுக்கு வந்துட்டியா" என கைப்பேசியில் ஒலிக்கும் அமுதவனின் மனைவியின் குரல், பதின்மூன்று ஆண்டுகாலம் பாதுகாத்து; கற்றுக்கொடுத்த ஒரு உள்ளத்தின் கடைசி உறுதிக் குரல், ஒப்படைத்துவிட்ட கடமை முடிந்த நிலையில் துண்டிக்கப்படுகிறது.

Saturday 2 February 2019

ஈனப் பெருஞ்சுவர்


அன்று
 
கட்டைச்சுவற்றில்
 
கரித்துண்டு கொண்டு
 
யாருக்கும் தெரியாமல்
 
சொற்களால் எழுதப்பட்ட
 
படங்களாய்,
 
 
இன்று
 
இணையப் பெருஞ்சுவற்றில்
 
அடையாளம் தெரியாதவரால்
 
பகிரப்பட்ட படத்திலிருந்து
 
உதிரும் சொற்களாய்,

 
 
எப்பொழுதும்
 
துகிலுரியப்படுபவள்
 
அவளே.
 
 
ஆண்டுகள்
 
தாண்டியும் மாறிடாத
 
ஆண்மனம்.




நம்பிக்கை சுமந்து


சுமையை
இறக்கிவைத்து விட்டு
நடந்தபோது
கால்கள் தள்ளாடின.
திரும்பிச் சென்று
தூக்கிச் சுமந்தேன்
இறக்கிவைத்திருந்த
நம்பிக்கையை.